Dünyamız yuvarlaktır insan gibi döner durur.
5 katmanı olan insan kendini nasıl da dünyalar kadar büyük görür.
İlk katmanınız gaz katmanı,
Kendimizi beğenmekten ve önemsemekten gaz kütlesi ile bir bütünleşiriz.
Ayrıca durup dururken gaz verme durumumuzda vardır.
"Sarı güllerim" kışın bu en soğuk günlerinde ,arsızca açıyorlar. Yediveren diye bildiğim bu cins gülün, bahçemin en baş köşesinde yer aldığını nasılda fark edememişim. Gönül bahçem misali.
Birden kendimi aynada gördüm. Bazı insanlar tıpkı bu güller gibi ,mevsim demeden, soğuktu sıcaktı umursamadan açarlar yada açılırlar.
Ben bugün hayata yeniden başlıyorum. Korkaklardan korkmadan…
Epeydir beklediğim sarı güllerimin bir kaç yeni gonca açması,bana yeni umutlara inanmam gerektiği işaretini verdi.
İçimdeki sıkıntılar,umut goncaları ile şenlendi.
Son günlerde tanıdığım-az tanıdığım, sevdiğim yada sevemediğim insanlar düzen değiştirmekle suçlanıp,tutuklandığı yada arandığı bu sıkıntılı son günlerde..
Başka bir dünyaydı orası. Benim yaşıtlarımdan büyüklerdi. Sigara bile içiliyordu. Zaman zaman sessizce oraya gidip gözlüyordum. İşte bu dönemlerde sevgi tekrar gelmişti tiyatro imtihanlarına. O girememişti ya, ben onun adına da girecektim. Sumru Yavucuk'ta o senelerde girmişti. İlyas Salman da yine o sıralar tanıdığım sanatçı adaylarındandı.
İlyas abi koyu devrimci idi. Ben okulun yemeklerini yemezdim. Evden getirdiklerimle beslenirdim. Bir öğlen yemeğinde, yemediğim köfteleri, kaloriferin arasına doğru atmaya çalışırken yakaladı. Bana "Bunu bulamayanlar var. Bitireceksin." diyerek hem köfteleri, hem de bir daha sevmeyi hiç başaramayacağım ıspanağı zorla yedirmişti. Hiç unutmam, sayesinde yıllarca ıspanak yemeden yaşadım.
Tatil bitti. Biz kazananlar gururla geldik okulumuza. Yatakhanelerimize ve dolaphanelerimize kaşları kalemle çizilmiş İclal Hanımın önünden geçilerek gidildiği için mutlaka ona kendimi göstermeliydim. O artık bizim aile dostumuzdu. Halamın en yakın arkadaşıydı.
İlk gün dolaplar katlandı ve yerleştirildi. İclal Hanım beni, yatakhane hademesi Nuriye Hanıma emanet etti. Artık iyiden iyiye emanettim.
KURUCUSU: MUSTAFA KEMAL ATATÜRK
BU HİKAYE YÜZLERCE TÜRK SANATÇISINDAN SADECE BİRİNE AİTTİR VE HEPSİNİN AYNI KARAKTERLERLE BAŞKA HİKAYELERİ VARDIR.
Provalardaydık ve babam seyrediyordu. Yüksek topuklu bale öğretmenim, bana farklı bir ilgi gösteriyordu. Mavi güzel bir tutu dikilmişti bana; en şıklardandım.
Prova bitiminde Azime Sanel halam geldi. Çok şık, çok güzel bir hanımdı. Kocası Türk Hava Kurumu’nun başkanı ve sanatseverler üyesiydi. Bale öğretmenimle hummalı bir sohbet başladı.
Bu hikâye, başı sonu olmayan, suçlu kim, masum hangisi asla anlaşılamayan, değişken, edilgen bir hikâyedir.
Ademler, gücünü kadınından alan, kadınına kullananlar mıdır?
Havvalar, varlıklarını Ademlerin varlıklarıyla, besler ve sürdürürler mi?
Adem, Havvasız diğer Ademlerin üzerinde üstünlük sağlayabilir mi?
Havva, Ademsiz farklı güzellikteki Havvalardan kendini üstün hissedebilir mi?
Su ve hava hayat ise hayat ta imzadır. Biz, tüm sözcüklerimizi suya yazmaya başladık.
Sıkça duyulan cümlelerden bazı örnekler hemen kulağımda çınlamaya başladı;
"Merak etme ben varım yanında". "Seni hiç terketmeyeceğim". "Sensiz olmaz!". "Sensiz yaşayamam!". "Hiç ayrılmayacağız!". Bana güven!". Akabinde; aradığınız numaraya ulaşılamıyor lütfen daha sonar tekrar deneyiniz...