Dünyamız yuvarlaktır insan gibi döner durur.

5 katmanı olan insan kendini nasıl da dünyalar kadar büyük görür.

İlk katmanınız gaz katmanı,

Kendimizi beğenmekten ve önemsemekten gaz kütlesi ile bir bütünleşiriz.

Ayrıca durup dururken gaz verme durumumuzda vardır.

"Sarı güllerim" kışın bu en soğuk günlerinde ,arsızca açıyorlar. Yediveren diye bildiğim bu cins gülün, bahçemin en baş köşesinde yer aldığını nasılda fark edememişim. Gönül bahçem misali.

Birden kendimi aynada gördüm. Bazı insanlar tıpkı bu güller gibi ,mevsim demeden, soğuktu sıcaktı umursamadan açarlar yada açılırlar.

Diğerlerine arsızca gelen bu eylem , bence doğanın ihtiyacından kaynaklanıyor.

Adını umut koyduğum bu güller, en zor koşullarda bile varlığını sürdürüyor. Ben hep demokrasiyi düşünüyorum. Hatta düşlüyorum.

Ben bugün hayata yeniden başlıyorum. Korkaklardan korkmadan…

Epeydir beklediğim sarı güllerimin bir kaç yeni gonca açması,bana yeni umutlara inanmam gerektiği işaretini verdi.

İçimdeki sıkıntılar,umut goncaları ile şenlendi.

Son günlerde tanıdığım-az tanıdığım, sevdiğim yada sevemediğim insanlar düzen değiştirmekle suçlanıp,tutuklandığı yada arandığı bu sıkıntılı son günlerde..

Başka bir dünyaydı orası. Benim yaşıtlarımdan büyüklerdi. Sigara bile içiliyordu. Zaman zaman sessizce oraya gidip gözlüyordum. İşte bu dönemlerde sevgi tekrar gelmişti tiyatro imtihanlarına. O girememişti ya, ben onun adına da girecektim. Sumru Yavucuk'ta o senelerde girmişti. İlyas Salman da yine o sıralar tanıdığım sanatçı adaylarındandı.

İlyas abi koyu devrimci idi. Ben okulun yemeklerini yemezdim. Evden getirdiklerimle beslenirdim. Bir öğlen yemeğinde, yemediğim köfteleri, kaloriferin arasına doğru atmaya çalışırken yakaladı. Bana "Bunu bulamayanlar var. Bitireceksin." diyerek hem köfteleri, hem de bir daha sevmeyi hiç başaramayacağım ıspanağı zorla yedirmişti. Hiç unutmam, sayesinde yıllarca ıspanak yemeden yaşadım.

Tatil bitti. Biz kazananlar gururla geldik okulumuza. Yatakhanelerimize ve dolaphanelerimize kaşları kalemle çizilmiş İclal Hanımın önünden geçilerek gidildiği için mutlaka ona kendimi göstermeliydim. O artık bizim aile dostumuzdu. Halamın en yakın arkadaşıydı.

İlk gün dolaplar katlandı ve yerleştirildi. İclal Hanım beni, yatakhane hademesi Nuriye Hanıma emanet etti. Artık iyiden iyiye emanettim.

KURUCUSU: MUSTAFA KEMAL ATATÜRK

BU HİKAYE YÜZLERCE TÜRK SANATÇISINDAN SADECE BİRİNE AİTTİR VE HEPSİNİN AYNI KARAKTERLERLE BAŞKA HİKAYELERİ VARDIR.

Yer : İstanbul, Kalamış İlkokulu bale kursu

Provalardaydık ve babam seyrediyordu. Yüksek topuklu bale öğretmenim, bana farklı bir ilgi gösteriyordu. Mavi güzel bir tutu dikilmişti bana; en şıklardandım.

Prova bitiminde Azime Sanel halam geldi. Çok şık, çok güzel bir hanımdı. Kocası Türk Hava Kurumu’nun başkanı ve sanatseverler üyesiydi. Bale öğretmenimle hummalı bir sohbet başladı.

Bu hikâye, başı sonu olmayan, suçlu kim, masum hangisi asla anlaşılamayan, değişken, edilgen bir hikâyedir.

Ademler, gücünü kadınından alan, kadınına kullananlar mıdır?

Havvalar, varlıklarını Ademlerin varlıklarıyla, besler ve sürdürürler mi?

Adem, Havvasız diğer Ademlerin üzerinde üstünlük sağlayabilir mi?

Havva, Ademsiz farklı güzellikteki Havvalardan kendini üstün hissedebilir mi?

Su ve hava hayat ise hayat ta imzadır. Biz, tüm sözcüklerimizi suya yazmaya başladık.

Sıkça duyulan cümlelerden bazı örnekler hemen kulağımda çınlamaya başladı;

"Merak etme ben varım yanında". "Seni hiç terketmeyeceğim". "Sensiz olmaz!". "Sensiz yaşayamam!". "Hiç ayrılmayacağız!". Bana güven!". Akabinde; aradığınız numaraya ulaşılamıyor lütfen daha sonar tekrar deneyiniz...

Bazen bazı insanlar veya bazı mesajlar hayatınızı değiştirir. Değişim o kadar yavaş olur ki sonuç sel gibi indiğinde ne ölçüde kötü veya iyi yolda değiştiğinizi görürsünüz.

Geçmişiniz geleceğinizin aynasıdır. Her zaman sizin aynanız örnek olmayabilir. O zaman başkasının aynasını kullanmaya çalışın. Beden olmadan özel güzel bir yüz veya dehşet bir beyin tekerlekleri olmayan araba gibidir. Tüm güzel hislerin askeri olan bedeni beslemek lazım.

Silkelenip, ayağa kalkıp, artık bütün kötü düşünce ve davranışlarımızdan kurtulmak gerek.

Umutla sarılıp el olmayan ellere, bir büyük halka oluşturmak gerek.

Sonra koyup şapkayı masaya, neden şapkadan vazgeçtiğimizi sormak lazım.

Kim ilk vazgeçti şapkadan? Sonra kim ilk, fikirlerden uzaklaşıp resimlere yöneldi?

Kim unutturdu 6 ilkeyi; kim tekrarlatmadı bıkmadan usanmadan?

OYUN 1. PERDE

Oyun oynayanlar, oyunbozanlar, oyunu oynamayanlar, hadi gelin duygularımızı belli etmeyip, saklayalım. Ya bize de oyun oynanırsa diye kendimizi garanti altına alalım.

Gözlerine baktığınızda, o gözler derinlere çekiyorsa; gözlerimizi kaçıralım.

Gülmemizi engelleyemiyorsak, bizimde gözümüz parlıyorsa; hemen başka bir şeylerle uğraşıp ciddiyetimizi koruyalım.

Hayallerin gerçek olması kadar güzel bir şey var mı? Hepimiz, aynı hayalleri kuruyoruz. Parlak bir kariyer, güzel bir ilişki, şık bir araba, en önemlisi huzurlu bir ev ortamı...

Ülkemizden uzakta, en çok ev hasreti çekmez miyiz? Evden ayrılıp, nereye gidersek gidelim "Ev gibisi yok." deriz. "Evim güzel evim!" ya da "Aslan yattığı yerden belli olur." sözleri dilimize pelesenk olmuştur.

Bilir misiniz, bazen tüm istemenize rağmen dilediğinizce davranmanızı ne engeller? Kortex. "Bu da neymiş?" demeyin. Bilin ve öğrenin.

Yüzlerimizin maskesi varsa, işte oda beynimizin maskesidir. Yani ne duyuyor ve hissediyorsak, ilk kotrol katmanı...